Blog

ACCEPTEER

Accepteer de situatie

Inclusief de pijn of het ongemak

Inclusief dat je niet weet hoe het verder gaat

Inclusief de onmacht

Inclusief het controle verlies

VERTROUW

Waarom heb je zo’n weerstand tegen accepteren?

LOSLATEN

Als ik los laat, dan.. Dan wat?

Om pijn en ongemak, of andere negativiteit op te lossen of draagbaar te maken, is acceptatie een onmisbare stap om te zetten.

Zonder te accepteren blijf je in weerstand tegen het hebben van dat ongemak.

Vraag jezelf af: hoe graag wil ik af van die last?

Het antwoord op die vraag is waarschijnlijk ook je weerstand (om te kunnen loslaten).

Die weerstand is zwaar, en houdt je tegen om verder te kunnen. Soms (vaak) is de weerstand zelfs zwaarder dan het ongemak zelf.

Tijdens mijn wandelingen valt me op dat overbelasting, burn-out klachten, somberheid en depressie, niet weten wat je wil of wie je bent of waar je gelukkig van wordt, maar ook het jezelf verliezen in ‘leuke’ dingen doen, de meest voorkomende onderwerpen zijn.

Het is belangrijk om te (h)erkennen waar jou patronen over gaan en waar de triggers liggen.

Wat zijn patronen nou eigenlijk? In de schematherapie worden ze ook wel schema’s genoemd.

Wat zijn schema’s:

Iets wat bij jou hoort, een soort eigenschap, een gewoonte, iets wat jij doet of denkt of voelt  naar aanleiding van bepaalde situaties.

Iedereen heeft patronen/gewoonten. Helpende, niet helpende, neutrale..

En er is niets mis met patronen, totdat je er last van hebt, een andere uitkomst wil van iets of dat je gewoonweg ontevreden bent

Waarom is het doorbreken van patronen zo moeilijk?

We weten dat, het op het moment zelf, bewust zijn van je werkende patroon lastig is. Laat staan ze te doorbreken, of ook wel te veranderen in iets wat meer helpend is

Een patroon, oftewel een gewoonte is lastig af te leren omdat het ‘gewoon’ is, zoals je het altijd doet, ondanks dat het je misschien wel een vervelend gevoel geeft of er zelfs pijn en verdriet door ervaart, is het veilig, want dat is wat je kent, je weet wat je kunt verwachten, al is dat niet goed voor je

Vaak staan deze patronen je in de weg om lief te zijn voor jezelf, als dat namelijk niet in jouw automatische patronen ofwel gewoonten zit, dan is dat super raar eigenlijk, toch?

Wanneer we gaan oefenen met lief zijn voor onszelf ontstaat er misschien wel iets wat we niet kennen.. 

Tijdens een wandelcoaching zou ik dan aan je vragen: Is dat zo erg dan?

Mijn patroon komt voort uit de angst om niet goed genoeg te zijn of niet goed genoeg te hebben gedaan waardoor dingen mis gaan en dat is dan allemaal mijn (eigen) schuld

Bang voor afwijzing, want dat is een extra bevestiging van mijn al eigen zelfkritiek

Pech, is mijn eigen schuld

Als iemand met een frons kijkt, dan zal diegene zich vast irriteren aan mij

Gelukkig ben ik me dit al langere tijd bewust en  ben ik een eind op weg met het doorbreken van dit diepgewortelde patroon

Vroeger kon ik aan mijn gehele zijn twijfelen als iemand niet reageerde op een berichtje

Iemand zei ooit tegen mij: je bent helemaal niet zo belangrijk hoor

Bam, die voelde ik wel even. Want mijn alarmbel ging af: Afwijzing! Je bent niet goed genoeg! Niemand ziet jou! 

Maar wat ontzettend gelijk had diegene

Wie ben ik om mezelf zo belangrijk te maken en te denken dat alles wat de ander doet, denkt, voelt of zegt met mij te maken heeft of laat staan door mij komt of zelfs komt doordat ik iets niet goed heb gedaan

Eigenlijk klinkt dat best wel gestoord als ik het zo opsom, toch?

Ondanks ik dit nu zo goed kan relativeren

Voel ik die alarmbel nog dagelijks, ja echt dagelijks

Het zit in mij, het lijkt bij mij te horen ondanks dat het niet persé van mij is

De truc is bewust zijn, niet meteen reageren vanuit die eerste trigger, want als ik vanuit daar handel, dan ga ik lelijk doen, onaardig en niet lief. Tegen mezelf, maar ook tegen de ander. Alsof het allemaal met diegene te maken heeft, super onterecht dus en levert geen gewenst effect op. 

Het zal jouw patroon zelfs bevestigen en versterken

Voorbeeldje, neem nou mijn relatie. Hij: “Ik vind die paprika saus niet zo lekker hoor” Ik: “Dan kook je de volgende keer toch zelf” Hij: klapt vervolgens dicht en zwijgt een tijdje. Later begrijp ik dat hij dat doet omdat hij liever niets zegt, als hij het gevoel krijgt niets goed te kunnen zeggen. Mogelijk zijn trigger/patroon, maar feit is dat ik vanuit mijn patroon op hem reageer. In de tijd dat hij zwijgt voel ik me steeds rotter en schuldiger en ben ik allemaal niet helpende zelfdestructieve gedachten aan het denken. Ook wil ik het heel graag goed maken met hem, want ‘oh straks gaat hij bij me weg.’

Helpende gedachte: Dat hij dat paprika sausje niet zo lekker vindt wil niet zeggen dat hij het niet waardeert dat ik heb gekookt, dat hij dat paprika sausje niet lekker vindt wil niet zeggen dat ik het niet goed heb gemaakt of dat het überhaupt iets met mijn waarde of kunnen te maken heeft.

Het is ook helpend om je patronen en triggers te bespreken met je partner, zo creëer je begrip en verzeil je niet in die negatieve dynamiek met elkaar. Hij zou je misschien zelfs kunnen helpen met het bewust maken op het moment en je een helpende gedachte te geven.

Dus schat, als je dit leest: “Wat fijn dat je hebt gekookt, maar ik denk dat ik die tomatensaus lekkerder vond dan deze” zou minder drukken op mijn alarmbel ❤️

Neem je tijd, zorg dat je jezelf bewust maakt en de niet helpende gedachten omzet in helpende gedachten

Het effect is dat je veel liever voor jezelf bent en voor de ander

Het is wat het is

En soms is het niet meer dan dat

Maak het makkelijk voor jezelf

De basis is rust en balans

Die moeilijke dingen die komen daarna wel

En soms, zijn die moeilijke dingen dan ineens gewoon ‘dingen’

Ook om meer geduld op te brengen

Helpt het om te accepteren

Voor nu is het wat het is

Je kunt altijd nog veranderen

Wat ik als wandelcoach doe is jou je eigen gereedschap laten ontdekken

Waarmee je zelf de bodem van je eigen zijn kunt verstevigen

Je eigen wijsheid kunt inzetten

Dingen die je allang weet

Diep van binnen

Maar die je zo makkelijk vergeet in de dagelijkse maalstroom van werk, verantwoordelijkheden voor het gezin, alles wat het nieuws en internet te melden heeft.. 

En het doel is een goed gevoel

Voelen is het probleem niet

Er weerstand tegen hebben wel

Wat ervaar je? Zonder oordeel, zijn met alles wat er is

Wat zou dit je kunnen brengen? En wat dient het jou (nog)?

Wat zijn nou eigenlijk de feiten? En komen die overeen met wat je voelt en denkt?

Denken is het probleem niet

De gedachte (zonder nadenken) direct geloven wel

We hebben allemaal ons eigen geloofssysteem

Vaak onbewust nemen we gedachten die daaruit voort komen heel serieus

Je bent echter je denken niet

Je bent er alleen overtuigd van geraakt

Soms moet je een punt zetten achter je gedachten om vervolgens niet meer mee te gaan in het verhaal

Je blijft in het hier en nu en merkt alleen op

Alles wat is, mag er zijn

Soms, als we onze eigen gevoelens en gedachten (zonder nadenken) direct geloven

Zien we niet altijd meer wat realiteit is

En dan kan je die gevoelens en gedachten nog wel eens verwarren met die van een ander

Dat kan met vanalles te maken hebben

Herken je dat? Dat je de schuld altijd bij jezelf zoekt? Of juist bij een ander? Of je je gevoel niet kunt plaatsen bij de feiten?

Als je de feiten op een rijtje zet weet je pas zeker bij wie iets hoort of ligt

Durf jij het aan?

Het vergt moed om in alle eerlijk naar jezelf te kijken

Het vergt openheid om werkelijk te zien of je aan jezelf wil werken

Het vergt wilskracht en doorzettingsvermogen om dat dan ook te doen

En het vergt acceptatie om lief voor jezelf te kunnen zijn in alles wat je op dit moment bent, denkt, voelt of doet

Vroeger moest ik altijd mee wandelen, ik was dertien ofzo

Goh wat had ik daar zin in

Voor mijn moeder moet het hels geweest zijn, overal had ik weerstand tegen

Overal schopte ik tegenaan

Ik wist heel goed wat ik niet wilde, maar voor de rest was ik vooral in war

Eerder schreef ik al, dat ik altijd voor mezelf heb gevochten, zodra ik wist wie ik was

Ik was me dat alleen niet altijd bewust

Ooit schreef ik in mijn dagboek: “waarom moet ik altijd tegen de stroming in zwemmen?”

En ik tekende de golven van de zee met een meisje die alsmaar op dezelfde plek bleef spartelen

Pas toen ik stopte met vechten

Pas toen ik de weerstand tegen alles langzamerhand los begon te laten

Kreeg ik ruimte om te zien wat ik wel wilde

Doe geen moeite

Het verlangen naar positieve ervaringen is in wezen een negatieve ervaring

Terwijl daarentegen de acceptatie van een negatieve ervaring in feite juist een positieve ervaring is

- Mark Manson

Depressie is weerstand 

Pijn en verdriet onderdrukken

Het niet erkennen

Het niet willen voelen 

- Shamar

Weerstand loslaten is iets wat ik persoonlijk het aller moeilijkste vind

Loslaten en vertrouwen dat het goed komt. Hoe dan?

No way, ik ga mezelf toch niet voor de leeuwen gooien? Dat riep ik vroeger, zo voelde dat.

Maar wat zijn die leeuwen nou eigenlijk? 

Zolang je er niet naar durft te kijken is het enkel wat je denkt dat het is..

Door eerst met beide benen op de grond te gaan staan, de AARDE onder je voeten te voelen, zorg je voor stabiliteit en kijk je de leeuwen in de ogen

Stukje uit mijn dagboek mei 2021:

Drie weken vakantie. Veel bij en uitgeslapen, lekker gegeten, geproost en veel me-time. Even echt vrij en helemaal resetten. Het bracht echt contact met de mensen om mij heen en liters thee.

Ik was moe, vond het niet altijd makkelijk om zoveel van niks te doen, maar tegelijkertijd besefte ik me hoeveel behoefte ik had aan alleen zijn. Ik heb gevoeld hoeveel uren er in een dag zitten, letterlijk even langzaam aan gedaan.

Meestal is de stem in ons hoofd gericht op presteren, actie, deadlines, want dat vraagt de wereld van ons toch? We moeten alsmaar meedoen.. En dan geloof ik dat iedereen de dingen in het leven het liefst ook nog eens goed wil doen

Ik heb gemerkt om dingen goed ‘genoeg’ te doen, ik overzicht nodig heb en om overzicht te creëren heb ik tijd en rust nodig. Want ik wil wel graag meedoen! Adempauze

Geregeld, als ik even vastloop in mijn werk, maar ook als ik merk dat mijn schouders zich optrekken en mijn kaken klemmen, ga ik even stil staan. Ik richt mijn aandacht naar mijn voeten en voel ik de grond. Dit is soms maar 1 seconde nodig, niemand heeft het door…

Wat typeert jou nou eigenlijk? Wat is nou echt jij?

Door de juiste vragen te stellen, door oefeningen te doen en te reflecteren maken we samen jouw eigen handleiding, jouw bijbel, jouw plan, jouw boek waar je altijd naar terug kunt gaan als je het even niet meer weet.

Wat voel je? Als ‘s morgens je blote voeten de grond raken. Voel je dat? Of race je direct de douche in om vervolgens zonder ontbijt naar werk te vluchten? 

Wat voel je als iemand je omhelst? Voel je dat? De warmte die iemand je geeft, door letterlijk zijn of haar armen voor jou te openen. Omhels je terug?

Ik kan nog zo hard mijn best doen om alles zo in te richten naar mijn eigen geluk

Mijzelf op nummer 1 zetten, want dat is wat ik doe! We hebben nog altijd te maken met de wereld om ons heen

De enige die we in de hand (kunnen) hebben zijn wij zelf, wat de ander kiest of beslist, dat is nog maar afwachten, welke beloften er ook worden gemaakt of welke verwachtingen er worden geschept

Het enige wat jij kunt doen is ‘jou’ zijn. Met alle ‘shit’ die daar bij hoort

Wie?

Dansen! Warmte, enthousiasme, vuur.. 

Ik hou van ver weg kunnen kijken, groeien en verder komen. Beweging, reizen

Mooie spullen, het liefst rijen met hakjes en designer tassen, maar mijn huis is puur, groen, net als natuur

Echt zijn, is belangrijk voor mij, ik kies ze zorgvuldig, de mensen om mij heen

Waarom?

Omdat ik ontzettend veel van mezelf houd, ik richt mijn leven zo in waar ik gelukkig van word